حلال های رنگ های ساختمانی

اگر انواع رنگ ها و ویژگی های آن ها را بشناسید، متوجه می شوید که رنگ ها بدون حلال قابل استفاده نیستند. این به دلیل ترکیب شیمیایی آنهاست که با برس یا هر وسیله دیگری بدون تینر یا حلال قابل استفاده نیستند. حلال ها، متفاوت برای هر نوع رنگ، رنگ ها را رقیق تر و راحت تر می کنند. ساده شدن رنگ به این معنی است که می توان از آنها استفاده کرد و کمی رقیق کرد. از آنجایی که هر رنگ ترکیب شیمیایی متفاوتی دارد، به حلال متفاوتی نیز نیاز دارند، یعنی رنگ اکریلیک را با یک حلال و رنگ پلاستیک را با نوع دیگری رقیق میکنیم. این مواد ترکیب شیمیایی رنگ را تغییر نمی دهند و فقط رنگ ها را قابل استفاده می کنند.

 

 

معرفی حلال های انواع رنگ ها

گاهی اوقات حلال ها حتی می توانند مواد گازی یا جامد باشند که در رنگ ها حل می شوند. انحلال پذیری بسته به درجه انحلال و دمایی که فرآیند در آن انجام می شود درجه متفاوتی دارد. رایج ترین حلال ها آب، نفت سفید، بنزن، استون و تولوئن هستند. تینر محصولی است که می توان از آن برای از بین بردن لکه های ناشی از رنگ روغن استفاده کرد. از سطوحی مانند کف تا ابزارهایی مانند برس، می توان از رقیق کننده های رنگ برای از بین بردن بقایای رنگ استفاده کرد. این نوع تینر رنگ یک ماده شیمیایی بسیار خشن است و باید با احتیاط استفاده شود.

 

رنگ ها به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

• رنگ های ساختمان
• رنگ های صنعتی

هر دو دسته از رنگ های فوق بر اساس حلال های آب یا نفتی مانند تینر هستند. به عنوان مثال، رنگ های پلاستیکی و اکریلیک بر پایه آب هستند، در حالی که رنگ های روغنی بر پایه حلال های نفتی هستند. رنگ های صنعتی نیز شامل رنگ اپوکسی، رنگ پلی اورتان، رنگ ترموپلاستیک، رنگ کوره ای و … می باشد که این رنگ ها می توانند بر پایه آب یا حلال باشند.

 

 

حلال ها به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند

• حلال های آلی یا آلی
• حلال های معدنی

حلال های آلی یکی از پرمصرف ترین انواع رقیق کننده رنگ هستند و تقاضای بیشتری در بازار برای آنها وجود دارد. روغن، تینر یا بنزین را می توان به عنوان حلال های آلی در نظر گرفت. حلال های آلی مانند نفت سفید اغلب برای رقیق کردن رنگ های روغنی یا رنگ فوری استفاده می شود. از حلال هایی مانند بنزین سفید نیز می توان برای لاک یا رنگ روغن استفاده کرد. اما توجه داشته باشید که این حلال های آلی بسیار قابل اشتعال هستند و هنگام کار با آن ها باید تمام نکات ایمنی رعایت شود. حلال هایی که در ساختار شیمیایی خود اسکلت کربنی ندارند، مانند حلال های آلی، حلال های معدنی نامیده می شوند. آب و آمونیاک را می توان دو حلال معدنی پرکاربرد در نظر گرفت. مناسب ترین حلال برای رنگ های پلاستیک و اکریلیک آب است.

 

حلال ها نیز بسته به ساختارشان به چند دسته تقسیم می شوند:

• حلال های الکلی
• حلال های کتون
• حلال های اتری
• حلال های ضروری
• حلال های هیدروکربنی معطر
• حلال های هیدروکربنی آلیفاتیک
• حلال های هیدروکربنی کلر